ફરિયાદ...

વરસે વાદળી ઘણી તોયે 

તરસીને તરસી ધરતી જોને.

દ્રવીત દિલ વધું દ્રવે 

લાગણીઓ ચઢે હિલોળે જોને.

જોઉં  વરસતાં અંબરને 

આંખો ઘણી વરસે ના સમજે જોને.

કહેવું ઘણું  કરગરી તને ઇશ 

ઋતુ ઘડી કેવી તું સહી ના શકે જોને.

પ્રાણ કરે તડફડાટ ભીંજાઈ જળથી 

તનથી નીકળી ના જાય એય જોને.

લાગણીઓ વરસે અનરાધાર 

દિલ મેઘાને કરે ફરિયાદ ઍય જોને.

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

હેલો આવ્યો....

હેલો આવ્યો લઈ ગાજ મેહુલો 

વરસ્યો શું બેસુમાર.

વૃક્ષો થયાં આજ તરબોળ 

નીલા આભની શું લીલા.

લાગણી કેરો ભેજ 

ધરાએ વધાવ્યો આજ મેઘ.

વરસતો રહે મેહ 

દિલનાં કાળજે આનંદનો કહેર.

ધન્ય ઘડી...

ધન્ય ઘડી આભને જુઓ આજે 

વરસવાનું મળ્યું ઘણું સારું થયું.

કેટલીયે પળ ઘડી દિવસ મહિના વીત્યા આજે વરસવા તક મળી.

પૂકાર ધરતીની સાંભળી ઘણી 

પણ આજે પ્રેમભીની કરી લીધી.

ઉમટ્યો વ્હાલનો વંટોળ મેઘ વરસ્યો સાંબેલાધાર ધરા પ્રેમબંબાકાર.

જળનું વરસવું એ બહાનું હતું 

ધરતી સાથે મિલનનું મીઠું કારણ હતું.

કર્યું વરસીને "દિલ" ખાલી 

વિરહથી તડપતી આંખોને પ્રેમથી ઠારી.

દક્ષેશ ઇનામદાર.."દિલ"...

લોક....

સૌજન્યતાને શસ્ત્ર બનાવી 

શિકાર કરે લોક.

ચહેરા પર મહોરું પહેરી 

ઓળખ છુપાવે લોક.

શ્રીફળ થઈ આગળ થઉં

વેધ કેટલા કરશે લોક.

કાળજામાં ભર્યું મીઠું જળ 

ભલેને પીતાં લોક.

જલ બિન મીન પીયાસી...

જલ બિન મીન પીયાસી...

માત્ર માછલી..મીન..?

કાળજું કપાય પણ કોઈને ખબર ના પડે..

આંખ ભરાય પણ ઉભરાઈ ના આવે...

જલ બિન આંખ પીયાસી...

શબ્દો ઉતરે કાગળમાં...ભીંજાય કાગળ શબ્દોને ખબર ના પડે...

ઈશ્વરની નફ્ફટાઈ...

કોપ બતાવવા કાળઝાળ ગરમી, કોરોના, રોગ આંધી વાવાઝોડું અનેક ઉપાધિ આપી પોતે હાજર છે બતાવે..

આ બધાથી બચવા માનવ, પ્રાણી કરગરે ત્યારે આંખો મીંચી દુરાગ્રહ સેવી હળાહળ કળિયુગમાં પોતે ગેરહાજર છે બતાવે..

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

યાદ...

યાદ કરું શું જે કદી ભુલાયું નથી. કેવી રીતે ભૂલું જે કદી ભુલાતું નથી. અંકિત થઈ ગયું દિલમાં એ ભૂંસાતું નથી. નથી ભૂલવી કોઈ યાદ જે જીવન બદલી ગયું. કરી દઉં ન્યોછાવર જીવન બધાં એ યાદ માટે જે ક્ષણ મારો ઇતિહાસ બદલી ગયું. "દિલ" બન્યું બાવરું યાદને વળગી ગયું.

વાત દિલની...

કહી દઉં તને વાત દિલની સાંભળી લે તું એકવાર..

વારે વારે નહીં કહું તને આતો ઉઠતી લાગણીઓની વાત..

સૂતાં જાગતાં આવે યાદ મીઠી.. હૈયું ઉભરાવાની વાત. 

પળ પળ કરું પ્રેમ સદાય એવી રાત દિવસની મીઠી વાત..

કાબૂ નથી આંસુ ઉપર વહેતી આંખોની ભીની ભીની વાત..

વિરહની પીડાને કોણ ગાંઠે એવાં વિરલ પ્રેમની મારી વાત..

સહી બધું તોય રાખે રોબ એવાં રડતાં હસતાં દિલની વાત..

એક મારી અનોખી મહામૂલી જણસ તું દિલમાં વસાવી વાત..

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

પલાંઠી મારી....

પલાઠીએ બેસી કોઈનાને 

કોઈના તોલમાપ કરનારા.

નવરા થઈ કોઈની..કોઈને 

કોઈ ભૂલ શોધી ટોકનારા.

પોતાનીજ શેખી મોટાઈ 

સદાય સહુ સામે હાંકનારા.

તમે સાંભળતા રહો હું જ 

બોલતો રહું એવું ફાંકનારા.

ન કરે ભાગ્ય જો રુઠયું ત્યારે 

ઊંઘી પૂંછડીયે ભાગનારા.

          ધ્યાન રહે.....🙏

પલાંઠી તો સહુની વળે 

બસ અમે દિલથી આવકારનારા.

સહુ સૌના કર્મ ભાગ્યનું જ 

સંતોષ આનંદથી ખાનારા.

સમરસ રહી પ્રેમ આનંદ 

સાથે અમે "દિલ"થી જીવનારા.

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

તારો નેડો લાગ્યો માઁ

તારો નેડો લાગ્યો માઁ નહીં છોડું હું છેડો તારો.

ચરણે આવી સમર્પિત થયો બાળ છું હું તારો.

લઈ લે આઘોષમાં તારાં ખોળો હું ખૂંદુ તારો. 

સતાવ્યો ખૂબ મને શરણાગત છું હું તારો.

થાક્યો છું હું ખૂબ માઁ હવે આશરો બસ તારો.

"દિલ"માં આસ્થા તારી કર તું માઁ ન્યાય મારો.

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

વરસે વરસાદ

ના આંક ગણું ના માપ કરું અનરાધાર વરસે વરસાદ.

આભ ફાટે ત્યાં ક્યાં થિંગડા મારું ભલે વરસે વરસાદ.

આવી કેવી રીત ધોવા પાપ ધરતીનાં કેવો વરસે વરસાદ.

પાપ કર્યા તેં માનવી સહે ભોળા જીવ ન્યાય તરસે વરસાદ.

હિલોળા ખાય ઝાડપાન થમો હે વરુણ અટકાવો તમે વરસાદ.

વિનાશકારી રૂપ ધર્યું દેવે દિલ કહે કરો ખમૈયા વરસાદ.

મેઘ તારાં

મેઘા તારી તો મહેર હોય આવો કાળો કહેર ના હોય.

કરે ધરતીને તું તૃપ્ત આવો વિનાશકારી પ્રલય ના હોય.

પવનની પણ લહેર હોય મેઘ સાથે મળી તાંડવ ના હોય.

પરિણયનો પ્રણેતા મેઘ આવી બદનામી ના વહોરતો હોય.

મેઘ તારાં હર બિંદુએ તન તરવરે આવી તુમાખી ના હોય.

તારાં આગમનથી હૈયું હરખાય તારું આવું વરવું રૂપ ના હોય.

દાદુર મોર બપૈયા ચહેકે એવો માહોલ આવો ભયંકર ના હોય.

પ્રીત ઉજાળતો મેઘ કદી કોઈના "દિલ" ઉજાડતો ના હોય.

દક્ષેશ ઇનામદાર.."દિલ"...

અર્થ શબ્દનો

ઝરણું વહે શબ્દોનું ક્યાંક 

ઉછળતું ક્યાંક બનતું એ ધોધ.

બેફિકર થઈ ખળ ખળ વહેતું 

રહેતું કરવા જાણે કોઈ ખોજ.

ક્યાંક દિલાસો ક્યાંક આપી 

પ્રેમ ખુદને સમજાવવાની ટેક.

કોઈકને ક્યાંક વાગતું 

ભીંજવીને પણ દઝાડવાની રેસ.

અર્થ શબ્દનો મોંઘો ઘણો 

જેને સમજાય એને લાગણીનો લેપ.

આંખ આડા કાન કરતાને 

શું કહેવું "દિલ"ની અનોખી ખેપ.

દક્ષેશ ઇનામદાર.."દિલ"...

આ વરસાદમાં

વસુંધરાની લીલી લીલી ખુશી સુવાસ ફેલાઈ શ્રુષ્ટિમાં.

રિમઝીમ વરસતો મેહુલો ચારોતરફ નિજાનંદ શ્રુષ્ટિમાં.

બલિહારી પંચતત્વની વરસ્યો મેહુલો બેસુમાર વર્ષામાં.

જોઈ રહું ગગન અનિમેષ છલકે આંખ જો ખુશીમાં.

સતત સાથનો આભાસ હૈયું ઉછળે મારું કેવું આનંદમાં.

ભીંજાયું દિલ મારું પ્રેમભરી સંવેદના થકી આ વરસાદમાં.

શેની?

"દિલ" ખોલીને જીવીએ 

પછી ઓછપ શેની?.

પરોવી સંસ્કાર જીવીએ 

પછી શરમ શેની?.

આપ્યું જેટલું એટલું માણીએ 

પછી ખોટ શેની?.

સરમાથે સાક્ષાત માઁબાબાનો

હાથ પછી ફિકર શેની?

સાથ અને સંગાથ પૂરો સદાય 

પછી અધૂરપ શેની?

કુદરત કરે

કુદરત કરે "કેર કે મહેર" 

એને કોઈ પ્રશ્ન ના કરવો.

ચૂપચાપ સ્વીકારી સર માથે 

લઈ ભોગવટો કરવો.

દરબારમાં એનાં ના દલીલ 

ના અપીલ સીધો ચુકાદો.

થાય રાજી તો લાહણી 

વિફરે તો બધું લઈ જાય તાણી.

કરગરી કરાવું યાદ તું માલિક 

હું ચાકર આપ આભ ભરી.

મન..

કળાય નહીં મન કોઈનું.. ક્યારેક ના સમજાય.

પીડા વધારે.. દુરીનો ત્યારે પાકો એહસાસ થાય.

મન સ્વચ્છંદી સ્વતંત્ર ના કદી એ કાબુમાં થાય.

મનથી જીવે મરે તન બાકી બધું નિરર્થક જણાય.

મનથી સબંધ.. જીવથી પ્રેમ ત્યારે એ વિવશ થાય.

ભસ્મ થાય શરીર તોય મન જીવ સાથે જાય.

ભૌતિકસુખની શું તમાં દેહ પડે સર્વ નશ્વર થાય.

પ્રેમ છે એક પારસ "દિલ"માં જન્મોજન્મ રહે સાથ.

ઈશ્વર કહે...

ઈશ્વર કહે તારું ઐશ્વર્ય ક્યાં ખોવાયું?.

તું કૃપાનીધાન તારી કૃપા ક્યાં ખોવાઈ?.

કેટલો તને કરગરુ તું ગમે તે કરે હું નહીં હારુ.

કર તું હેરાન આપ ત્રાસદી હું બસ સહન કરું.

તને ને તને કરું છું હું ફરિયાદ બીજે ક્યાં જઉં?

નથી બીજો આશરો મારો તારે ચરણે પડી હું કરગરુ.

સમર્પણ કરનારને પણ ઉવેખે ક્યાં છે ન્યાય?

રડી રડીને આંસુ સૂકાયા તારું ક્યાં છે ધ્યાન?

તું પથ્થરનો દેવ પાષાણ જ રહે શું કહું આજ?

પીગળે તો તને માઁ કહું તારે કાળજે નથી આંચ.

પળ પળ તને યાદ કરુ નથી બેપરવાહને કદર.

તત્વમાંથી સત્વ ઓસર્યું ક્યાં જઈ કરું ફરિયાદ?.

છોરું કછોરુ થાય પણ માવતર એનાથી પણ જાય?.

અંતિમ કરું તને પ્રાર્થના પ્રભુ પછી "દિલ" દરિયામાં જાય.

Varse Anraadhar Mehulo- poem by Dakshesh Inamdar